Punëtorja e punëtori janë mbajtëset/it e ekonomisë dhe jetës, jo pronarët. Është puna e paguar e ajo e papaguar që e mbanë shoqërinë, prodhon të mirat materiale e forcën punëtore, të cilat padrejtësisht plaçkiten nga pronarët e pasur, me ndërmjetësim nga shteti patriarkalo-kapitalist. Ajo çka u mbetet punëtorëve/eve, në rastin më të mirë janë pagat, si kompensim i dobët për këtë punë.
Sot, ndonëse barra kryesore e organizimit të jetës, ekonomisë e politikës është mbi supet e punëtores e punëtorit, ato/a vazhdojnë të dehumanizohen nga puna në kushte shtypëse. Ato/a vazhdojnë të kenë statusin më të dobët shoqëror, të keqpaguhen, të ngacmohen e shantazhohen në vendin e tyre të punës, të lëndohen e vriten për shkak të kushteve të këqija në punë. E gjithë kjo për t’ua rritur edhe më tej pasurinë pronarëve.
Patriarkati kapitalist, si sistem që e ushqen vetën nga shfrytëzimi i të dobëtave/ëve, rëndon ndryshe tek gratë, gratë e burrat me ngjyrë e personat LGBTI+ e personat me aftësi të kufizuara. Në këtë sistem, gratë, të cilat në pjesën dërrmuese sigurojnë vazhdueshmërinë e jetës, prodhojnë forcën punëtore e kryejnë punët e papaguara të shtëpisë, mbesin kryesisht jashtë tregut formal të punës, me një përqindje prej 13% prej tyre që janë punësuar në vende pune ku edhe paguhen pak e ngacmohen seksualisht. Personat e komuniteteve etnike jo-shumicë dhe LGBTI+, vështirë absorbohen nga tregu i punës duke mbetur të varur dhe dukshëm më lehtë të dhunueshëm në shoqëri.
Kjo gjendje veç sa është rënduar me përhapjen e pandemisë Covid në Kosovë përballë një qeverisje neoliberale e cila tregton jetën e mirëqenien me përfitimet e të pasurve. Sipas vlerësimeve të para, llogaritet që rreth 40,000 punëtorë/e e kanë humbur vendin e punës, duke e thelluar kështu edhe më tej krizën dhe varfërinë tek klasa punëtore. Përveç të tjerë janë keq-paguar, keq-trajtuar e stër-përdorur në vendin e punës.
Përkundër kësaj gjendjeje, sistemi vazhdon t’i mbajë të përçarë punëtorët e punëtoret duke i lënë të pa-organizuar/a, në grackën e pafuqisë dhe mungesës së solidaritetit. Kjo për t’i shtypur më lehtë duke i shantazhuar me bukë goje.
Përgjatë prillit, ne kthejmë sytë nga klasa punëtore dhe insistojmë që shpresa dhe potenciali për përmirësimin e gjendjes qëndron tek vetë klasa punëtore. Andaj, thërrasim punëtorë/e me apo pa kontratë pune, të organizohemi në sindikata e grupe solidariteti, për ta jetësuar të drejtën për punë, për organizim të drejtë gjinor dhe jetë të dinjtetshme, të lirë nga varfëria dhe shtrëngimi i të pasurve.
Andaj, të organizohemi!
